Konsey’e, her 6 ayda bir devredilen bir başkanlıkla idare edilmektedir.
25 ya da daha fazla devletli genişlemiş bir Avrupa Birliği’nde, her bir ülke, başkanlığı yalnızca her on iki yılda bir kez elde edebilir. Bu da, her bir politikacı nesli için bir AB başkanlığı anlamına gelecektir.
Notlar
Uygulamada, küçük AB ülkeleri çoğu zaman en iyi AB başkanlıklarını yürütmüşlerdir çünkü başkanlığa sahip iken kendi çıkarlarına odaklanamayacaklarını bilmektedirler.
Bir ülke AB başkanlığına sahip iken kendi çıkarlarına öncelik vermenin yollarını ararsa, diğer Üye Devletler şüphelenir ve politikada görüş birliği zorlaşır.
Bu nedenle küçük ülkeler AB başkanlığını, olabildiğince fazla uzlaşma sağlamak ve AB bütünleşmesinin ortak gündeminde daha ileriye gitme hedeflerini taşıyan teknik bir görev olarak kabul ederler.
Bir AB başkanlığı her zaman daimi Konsey Sekreteryası’nın hizmetlerini kullanır fakat farklı bakanlık konseylerinin ve çalışma gruplarının tüm toplantılarına başkanlık eder.
AB başkanlıklarının gelecekteki farklı yaklaşımları arasındaki bir uzlaşma, farklı çalışma gruplarının ve Konseylerin kendi başkanlarını kendi aralarından seçmeleri ve farklı işlevsel başkanlıklardan bazılarını dönüşüme sokmaları olabilir.
Gelecek
Genişleme, rotasyonun kaldırılmasını ve kalıcı AB başkanlıklarının ortaya konulmasını savunanlar tarafından bir argüman olarak kullanılmıştır. Seville ve Kopenhag’daki 2002 zirveleri farklı uzlaşma formülleri üzerinde çalışmışlardır.
Konvansiyon’da Fransa ve Almanya, Avrupa Konseyi üyelerinin, beş yıllık dönemlerde ya da yeniden seçilme olasılığı ile 2 ½ yıllık dönemlerde, bir AB Başkanı atamasını önermiştir.
Danimarka, küçük, orta, ve büyük ülkeler arasında dönüşümlü olan kalıcı bir AB Başkanı önermiştir.
Küçük AB ülkelerinin birçoğu kalıcı başkanlık kavramını reddetmişlerdir çünkü kaçınılmaz bir biçimde büyük ülkelerden biri tarafından yerine getirileceğini düşünmektedirler.
Tüm büyük ülkeler AB’nin uluslararası platformda göze çarpmasını arttırmak için ve küçük AB Üye Devletleri’nin Avrupa’nın eski büyük güçleri ile aynı düzeye yerleştirilmesini engellemek için kalıcı bir AB Başkanlığı istemişlerdir.
Konvansiyon en sonunda Avrupa Konseyi için kalıcı bir başkanlık önermiştir. Başkan, nitelikli çoğunluk tarafından, yeniden seçilebilmek üzere 2 ½ yıllık bir dönem için atanacaktır. Diğer Konsey Başkanlıkları eşit dönüşüme dayalı olarak oybirliğiyle çalışan bir sistem üzerinden işleyecektir.
2006’nın sonuna kadar dönüşüm sırası:
2003:
Yunanistan (ilk yarı)
İtalya (ikinci yarı)
2004:
İrlanda (ilk yarı)
Hollanda (ikinci yarı)
2005:
Lüksemburg (ilk yarı)
İngiltere (ikinci yarı)
2006:
Avusturya (ilk yarı)
Finlandiya (ikinci yarı)
Linkler
http://ue.eu.int/en/presid.htm
http://ue.eu.int/en/summ.htm